Tabletki powlekane Lokren 20 to lek obniżający ciśnienie tętnicze, a także spowalniający pracę serca. Stosowany jest jako prepara w leczeniu nadciśnienia tętniczego i innych schorzeń. Działanie opiera na substancji czynnej betaksololu. Ze względu na swój skład i działanie dostępny jest tylko na receptę po wcześniejszej konsultacji medycznej. Zapraszamy do zapoznania się z opisem medycznym leku Lokren, wskazaniami i przeciwwskazaniami do jego stosowania, a także potencjalnymi działaniami niepożądanymi.
Opis medyczny leku Lokren
Lek Lokren ma postać tabletek powlekanych. Substancją czynną odpowiadającą za działanie leku jest betaksolol, który obecny jest pod postacią chlorowodorku betaksololu. Jego zadaniem jest blokowanie w sercu receptorów beta-adrenergicznych. Dzięki temu preparat Lokren w długotrwałym stosowaniu skutecznie prowadzi do obniżenia ciśnienia tętniczego. Stosowany jest również na inne schorzenia. Lek dostępny jest w ograniczonej sprzedaży tylko na receptę po wcześniejszej konsultacji lekarskiej.
Preparat dostępny w Polsce to Lokren 20. W każde tabletce znajduje się 20 mg chlorowodorku betaksololu. Opakowanie zawiera 28 tabletek. Lek należy przechowywać w suchym miejscu, w temperaturze mniejszej niż 30°C i w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Skład produktu leczniczego
Podstawowym składnikiem leku jest chlorowodorek betaksololu. Poza substancją czynną w tabletkach powlekanych znajdują się takie składniki jak: celuloza mikrokrystaliczna, laktoza jednowodna, krzemionka koloidalna bezwodna, karboksymetyloskrobia sodowa, stearynian magnezu, dwutlenek tytanu, hypromeloza, makrogol, tlenek żelaza czerwony. Pacjent powinien dokładnie zapoznać się ze składem leku, ponieważ jego przyjmowanie jest przeciwwskazane w przypadku nadwrażliwości na jakąkolwiek substancję w nim zawartą.
Wskazania do stosowania leku Lokren
Istnieją dwa podstawowe wskazania do stosowania preparatu Lokren. Jednocześnie przed zastosowaniem leku pacjent powinien przejść dokładne i specjalistyczne badania medyczne. Preparat wskazany jest w przypadku takich schorzeń jak:
Szczególnie na początku leczenia pacjenci powinni być poddawani kontroli lekarskiej. Stosuje się ją po to, aby sprawdzić skuteczność prowadzonej terapii. W wybranych przypadkach niezbędna jest zmiana preparatu.
Mechanizm działania preparatu
Zadaniem leku jest obniżenie ciśnienia tętniczego i zwiększenie kontroli nad przebiegiem choroby. Działanie leku prowadzi do zmniejszenia częstotliwości rytmu serca. Dzieje się tak wskutek zablokowania wybranych receptorów adrenergicznych typu beta w mózgu oraz na powierzchni komórek nerwowych. Dzięki temu dochodzi do ograniczenia działania adrenaliny w organizmie i do zmniejszenia ciśnienia tętniczego oraz spowolnienia pracy serca. Odpowiednio stosowany lek wykazuje skuteczne działanie.
Dawkowanie leku
Podczas przyjmowania leku należy stosować się do zaleceń lekarza prowadzącego. To on w sposób indywidualny ustala rekomendowaną dawkę leku dla pacjenta, która będzie wykazywała skuteczne działanie terapeutyczne. Standardowo jest to jedna tabletka na dobę. W przypadku pacjentów z niewydolnością nerek lub niewydolnością wątroby, zmiana dawkowania może być podyktowana troską o zdrowie i bezpieczeństwo osoby chorej. U osób chorych na nerki dawki uzależnione są od stężenia kreatyniny we krwi. Niektóre przypadki wymagają przyjmowania połowy tabletki raz na dobę. U pacjentów w podeszłym wieku rekomenduje się rozpoczęcie leczenia z mniejszą dawką, a następnie prowadzenie ścisłej kontroli w okresie zwiększenia dawki. Lek nie jest wskazany do stosowania u dzieci.
Pominięcie dawki leku
W przypadku pominięcia dawki leku należy przyjąć ją tak szybko, jak to możliwe. Jeżeli zbliża się termin przyjęcia kolejnej dawki, to nie należy stosować dwóch tabletek w celu uzupełnienia tej pominiętej. Może to prowadzić do przedawkowania preparatu.
Przerwanie stosowania leku
Przerwanie stosowania leku powinno być poprzedzone konsultacją lekarską i prowadzone pod kontrolą lekarza. Cały proces powinien przebiegać stopniowo, aby zmniejszyć ryzyko występowania niepokojących działań niepożądanych. Standardowo przerywanie leczenia i zmniejszanie dawki trwa od 1 do 2 tygodni.
Ryzyko przedawkowania
Pacjent pod żadnym pozorem nie powinien przyjmować większej niż zalecana przez lekarza dawki leku Lokren. Takie postępowanie nie wpływa na poprawę skuteczności leczenia i jednocześnie zwiększa ryzyko przedawkowania i niepokojących objawów z nim związanych. Przykładowe objawy przedawkowania betaksololu to m.in.: trudności w oddychaniu, wolna czynność serca, skurcz oskrzeli, niedociśnienie tętnicze, hipoglikemia, nasilenie istniejącego bloku przedsionkowo-komorowego, uczucie oszołomienia i przemęczenie. W przypadku przedawkowania należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się do najbliższego Szpitalnego Oddziału Ratunkowego.
Kiedy nie należy stosować leku Lokren? Przeciwwskazania
Przy stosowaniu leku należy zachować szczególną uwagę. Przeciwwskazaniem do przyjmowania preparatu jest uczulenie na jego substancję czynną lub jakąkolwiek substancję pomocniczą. Ponadto do przeciwwskazań należą jeszcze:
- niewydolność serca;
- ciężka astma oskrzelowa;
- ciężka przewlekła obturacyjna choroba płuc;
- dławica Prinzmetala w czystej postaci;
- wstrząs kardiogenny;
- niedociśnienie tętnicze;
- blok przedsionkowo-komorowy II i III stopnia;
- wolna czynność serca;
- zaburzenia czynności węzła zatokowo-przedsionkowego;
- niewydolność krążenia;
- nieleczony guz chromochłonny nadnerczy;
- ciężka postać choroby Raynauda i ciężkie zaburzenia tętnic obwodowych;
- kwasica metaboliczna;
- reakcje anafilaktyczne na różne leki;
- przyjmowanie leków takich jak: sultoprydem lub floktafenina.
Pacjent powinien poinformować lekarza o wszystkim potencjalnych przeciwwskazaniach do przyjmowania leku i dokładnie opisać swój stan zdrowia. Preparat nie jest przeznaczony do stosowania u dzieci.
Kiedy zachować szczególną ostrożność?
Poza przeciwwskazaniami istnieją również określone wskazania do zachowania szczególnej ostrożności podczas prowadzonej terapii z lekiem Lokren. Nie wolno nagle przerywać stosowania leku, a szczególny przypadek stanowią tu pacjenci z chorobą niedokrwienną serca (dławicą piersiową). Wówczas w ich przypadku mogą wystąpić: zawał mięśnia sercowego, ciężkie zaburzenia rytmu serca, czy nawet nagły zgon. W związku z tym dawkę należy zmniejszać stopniowo, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia tego typu zagrożenia.
Ponadto należy poinformować lekarza o takich chorobach jak:
- przewlekłe choroby układu oddechowego (w tym astma oskrzelowa);
- wyrównana niewydolność serca;
- zaburzenia przewodzenia przedsionkowo-komorowego;
- zmniejszenie częstotliwości rytmu serca;
- zaburzenia tętnic obwodowych;
- guz chromochłonny;
- zaburzenia czynności nerek;
- cukrzyca;
- łuszczyca;
- skłonność do alergii;
- tarczyca;
- jaskra;
- przyjmowanie innych leków.
Wszystko po to, aby zwiększyć bezpieczeństwo stosowanej terapii i zminimalizować ryzyko wystąpienia niepokojących działań niepożądanych. U pacjentów z grupy podwyższonego ryzyka wymagana jest regularna kontrola lekarska pacjenta. Ponadto w przypadku wskazań nagłych zabiegu operacyjnego, należy poinformować anestezjologa o przyjmowaniu preparatu Lokren 20.
Działania niepożądane
Preparat Lokren, podobnie jak inne środki farmakologiczne, może powodować działania niepożądane. Ich występowanie zależy od indywidualnych predyspozycji pacjenta oraz stanu jego zdrowia. Skutki uboczne mają różne nasilenie. W przypadku ich zauważenia, należy poinformować o nich lekarza. Wybrane działania niepożądane mogą stanowić realne zagrożenie dla zdrowia i życia pacjenta i wymagają natychmiastowej reakcji.
Przykładowe działania niepożądane związane ze stosowaniem leku Lokren to m.in.:
- ból głowy;
- zawroty głowy;
- impotencja;
- zaburzenia funkcji seksualnych;
- zaburzenia widzenia;
- bóle brzucha;
- zaburzenia czucia takie jak: uczucie mrowienia, drętwienia (tzw. parestezje);
- zaostrzenie objawów łuszczycy;
- kołatanie serca;
- możliwe spadki ciśnienia krwi;
- nasilenie istniejącego chromania przestankowego;
- sporadycznie toczeń rumieniowaty układowy;
- nadmierne pocenie się;
- zmniejszenie stężenia glukozy we krwi;
- spowolnienie przewodnictwa przedsionkowo-komorowego;
- uczucie zziębnięcia kończyn;
- zaburzenia żołądkowo-jelitowe;
- i inne.
Wykaz wszystkich potencjalnych skutków ubocznych znajduje się na ulotce dołączonej do opakowania przez producenta.
Lokren a inne leki
Pacjent powinien poinformować lekarza prowadzącego o wszystkich przyjmowanych obecnie lub w niedalekiej przeszłości lekach. Jeżeli planuje się wdrożenie nowych preparatów, to lekarz też musi o tym wiedzieć. Jest to związane z tym, że środek Lokren i zawarte w nim substancje mogą wchodzić w interakcje z innymi lekami, zaburzać ich działanie, a nawet powodować działania niepożądane.
Zakazane jest jednoczesne stosowanie betaksololu z sultoprydem (lek na zaburzenia depresyjne i inne zaburzenia psychiczne) oraz z floktafeniną (niesteroidowy lek przeciwzapalny). Należy także wykluczyć stosowanie w tym samym czasie takich preparatów jak: glikozydy naparstnicy (na niewydolność serca), amiodaron (i inne leki przeciwarytmiczne), fingolimod (na stwardnienie rozsiane).
Dodatkowe środki ostrożności wdraża się przy takich preparatach jak m.in.:
- leki przeciwarytmiczne (np.: hydrochinidyna, propafenon, dyzopiramid, chinidyna);
- neuroleptyki (stosowane na zaburzenia psychotyczne);
- antagoniści wapnia (np.: diltiazem, beprydyl, werapamil, pochodne dihydropirydyny);
- preparaty z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych;
- doustne leki przeciwcukrzycowe;
- środki kontrastujące zawierające jod;
- halogenowe wziewne leki znieczulające;
- insulina i sulfonamidy;
- baklofen (lek zmniejszający napięcie mięśni);
- kortykosteroidy;
- tetrakozaktyd;
- leki sympatykomimetyczne;
- meflochina (na malarię);
- klonidyna;
- lidokaina;
- i inne.
Szczegółowy wykaz tych leków znajduje się na ulotce dołączonej do opakowania przez producenta.
Lokren a ciąża i karmienie piersią
Decyzję o zastosowaniu leku Lokren w ciąży oraz okresie karmienia piersią podejmuje lekarz prowadzący. Na ten moment nie ma szczegółowych danych dotyczących negatywnego wpływu środka na rozwój płodu oraz karmionego dziecka. Jednocześnie zawsze należy wziąć pod uwagę korzyści związane z terapią i ewentualne zagrożenie. Decyzja ma charakter indywidualny i uznaje się, że Lokren 20 powinien być wdrażany wtedy, gdy nie ma skuteczniejszej i bezpieczniejszej alternatywy.
Lokren a zdolność do prowadzenia pojazdów
Podczas prowadzenia terapii mogą wystąpić objawy, które zaburzają zdolność pacjenta do prowadzenia pojazdów oraz obsługi maszyn. Wśród tych objawów znajdują się przede wszystkim zawroty głowy oraz przemęczenie. W takiej sytuacji należy zrezygnować z prowadzenia auta oraz wykonywania innych potencjalnie niebezpiecznych czynności.
